Często ze względu na wykonanie czujnika temperatury oraz wpływ przewodów połączeniowych na dokładność pomiaru stosuje się przetworniki pomiarowe na standardowe sygnały analogowe prądowe lub napięciowe.

Czujniki rezystancyjne wykonywane są jako elementy platynowe lub niklowe. Zasada pomiaru oparta jest o wpływ temperatury na rezystancję czujnika.
Typ czujnika określa się podając materiał z jakiego jest wykonany oraz wartość rezystancji czujnika w temperaturze 0°C (np. Pt100 lub Pt1000). Zależność między temperaturą i rezystancją określają odpowiednie normy.

Szczególne wymaganie techniczne oraz specjalne zastosowania np. medyczne, doprowadziły do opracowania termoelementów płaszczowych o niewielkich wymiarach, wysokiej rezystancji izolacji i dużej odporności na agresywne środowisko. Jednolity przewód termoelementu płaszczowego składa się z:

• dwóch przewodów (termoelektrod)
• warstwy izolacji - silnie sprasowanego proszku mineralnego (przeważnie tlenek magnezu)
• płaszcza metalowego zapewniającego osłonę mechaniczną chemicznej spoiny pomiarowej i termoelektrody

Na jednym końcu termoelektrody są zaspawane tworząc spoinę pomiarową (gorący koniec termoelementu). Zespawany jest również płaszcz termopary aby odizolować spoinę pomiarową od wpływów zewnętrznych. Drugi koniec termoelementu jest podłączony do przewodu przedłużającego lub kompensacyjnego, bezpośrednio lub poprzez złącze wtyczkę - gniazdo. Dzięki bardzo silnemu sprasowaniu warstwy izolacji i odpowiedniej strukturze metalurgicznej zarówno termoelektrod jak i płaszcza, termoelementy są bardzo giętkie i mogą być wyginane z minimalnym promieniem krzywizny trzy razy większym od ich średnicy zewnętrznej. Małe średnice zewnętrzne termoelementów umożliwiają zatem pomiar temperatury nawet w miejscach  trudno dostępnych.